Antzinako
herri gehienek bezala, egiptoarrek, hasieran, gertakari eta fenomeno
naturalak jainkotzen zituzten. Gerora, jainko horiek gizaki edo
animalia formak eman zituzten, eta gehienean, erdi gizaki eta erdi
animalia irudikatzen ziren. Erlijio egiptoarra politeista zen, hau
da, jainko eta jainkosa asko zeudela sinesten zuten eta tenpluetan
gurtzen zituzten errito eta otoitz korapilatsuen bitartez. Hasieran,
hiri bakoitzak bere jainko nagusia zeukan baina, erreinua batzean,
tradizioak nahasi egin ziren.

Bigarren bizitzan, gorputza kontserbatzeaz gain, lurreko bizitzan izan zituen erosotasunez, objektu eta jabetzaz inguratzen ziren egiptoarrak. Egiptoar xumeenak, nekazariak esaterako, objektu gutxiagorekin lurperatzen ziren, lurreko bizitzan jabetza gutxiago baitzituzten, eta ehorzketak ere xumeagoak ziren. Bestalde, agintari aberatsen ehorzketak luxu handiagokoak izaten ziren, eta, barrualdean, hildakoaren bizimodua, aberastasunak, esklaboak eta abar irudikatzen ziren, eskultoreen eta margolarien lanen bidez.
Osirisen
epaiketa
Hildakoarentzat
gertaerarik garrantzitsuena da, egiptoar mitologiako sinesmen
multzoaren barnean.
Anubisek
hildakoaren izpiritua gidatzen zuen Osiris jainkoaren auzitegira.
Anubisek, magikoki ateratzen zuen Ib delakoa (bihotza,
kontzientzia eta moralitatearen ikur dena) eta balantza batetako
platertxoetako batean jartzen zuen. Iba, Maaten lumarekin
kontrapisatua zen (Egia eta Justizia Unibertsaleren ikurra), beste
platertxoan jartzen zena.
Bitartean,
jainkoek osatutako epaimahai batek, bere lehengo jarrerari buruzko
galderak egiten zizkion, eta, erantzunen arabera, bihotza pisuz igo
edo jaisten zen.
Hau
baiezkoa bazen, bere Ka (arima) momiarekin elkartzera joan
zitekeen, Aja eratu eta betirako bizi. Baina epaia ezezkoa bazen,
hilaren Iba Ammiti botatzen zitzaion hilen irenslea
(krokodilo burudun, lehoi beso, gorputz eta kimadun eta hipopotamo
hankadun izaki bat), hildakoarekin amaitzen zuena. Hau, bigarren
heriotza bezala izendatzen zen, eta, hildakoarentzat, bere
hilezkortasunaren amaiera zen.
No hay comentarios:
Publicar un comentario